Le poesie di Renata Pasi

Pajsên che va in pinsiòn

Un grôp ad ca stra l'avérta campâgna.
Campâgna ch'la brâma e sôl
int la ca vuta sêza calör.
Una strê la tàja e pajsên a mitè,
una rampa un pont.
E cors de fion,
rimbuché da buscaja
e va mailinconic pr' abandôn.
Laseda la scöla a e su distén
la reclâma la risêda d'un tabacén.
La cisulena da e témp cunsumêda
e la campâna,
i bòt de' mëzdè l'an ménda
è piânz e cör a guardéla.
Un pajsên che va in pinsion
in dov l'aria l'è òmda ad sudôr
in dov e zarmòja ricurd d'zuvantò
chi lasa nustalgèja int è cör.
Mo, sempar verda una realtè
ch'invòja a turnêr.
Turnêr a la sincera acugliénza
dla su brâva zënt,
ch'la custudes d'amicézia
bôn sentiment.

---

Una dunzela d'asïr

La cureva schélza pr'è viulòt giarè
cun i chël int i pì invezi dal schêrp.

La purtéva una vampé ad zuvantò
che int l'aria u j armasteva l'udôr.

La saltéva ad cva e dla de fòs
coma un livrot
cun un maz ad barösal in braz.

La stanëla la vuléva a i quàtar vént
fazend d'avdé do… vigliàchi ad gâmb.

La trèza sfata ins la spala la briléva
còma una manê ad seda zala.

I starlucheva ad cuntintèza i su òcc
méntar ch'la curéva incôtar a e sôl
Ch'u j scaldeva e cör.
Che cör pi' ad pasiôn,
e daseva un sguaratlôn
e culuréva la faza ad rusôn
parché prëst
l'aréb incôtar l'amor